تولد ها، نسل ها، تفاوت ها (قسمت اول)

نزدیک : بیشتر از آنچه فکرش را می کنی در این سه ماه آخر سال تولد داریم! حتما بیشتر از آمار ثبت احوال! البته که دقت آمار در این زمان با وقتی که ما نسل دهه شصتی ها متولد شدیم تفاوت دارد. کمتر می­ شود سرِ تاریخ تولد این نسل جدیدی ها تقلب کرد! شاید هم جنس تقلبش متفاوت شده…

زمان ما مستحب بود که در شش ماه اول سال متولد شوی؛ این سوالی که نیمه اولی یا دومی!؟ اساسا سوال نسل ماست.

نیمه اولی یا دومی؟

اگر تاریخ تولد­ت هر چه بیشتر از 31 شهریور می گذشت، خب بار گناهت کمتر و ایراد از خطای محاسباتی والدین بود! اما اگر حوالی 31 ام آمده بودی احتمالا تو تاخیر داشتی و همه را به دردسر می انداختی تا به فکر چاره ای باشند برای تاریخ تولد شناسنامه­­ ات.

باری!اساسا ما دهه شصتی ها، به اعتبار شناسنامه کمتر در نیمه دوم سال به دنیا آمده ایم! یا متولد نیمه اول سال هستیم یا که 31 شهریور!!!

هیچ­وقت نفهمیدم چه اصراری بود به این همه عجله؛ می گفتند: برای یک ماه بچه 1 سال عقب می افتد!

–از چی دقیقا!؟

-اصلا مگه چه خبر بود!؟

و جالب آنکه این بینش در ذهن نسلی بود که خودش خیلی کند زندگی کرده بود و تنها در یک قلمش به بهانه انقلاب فرهنگی سالها به جای کلاسِ دانشگاه فقط دمِ دانشگاه پرسه میزد!

من البته خودم نیمه اولی هستم و خانواده را دچار بحران نکرده ام! اما خب چیزی هم نبود در کودکی که نیازی به عجله داشته باشد! از عالم قبل مدرسه در خاطرم تنها ظهر های بلندی­ست که تمام نمی­ شد. انگاری ده ها ساعت خورشید از جایش در نوک آسمان تکان نمی­ خورد و همش صلاة ظهر بود.

تلوزیون هم که دو تا کانال بیشتر نداشت و ازین دو تا کانال سر جمع 2 ساعت کارتون پخش می ­شد.

قبل کارتون برنامه ای بود به نام گمشدگان! که بچه هایی رو که گم شده بودن، عکسشون رو نشون می­ داد؛ البته فقط مخصوص بچه های گمشده نبود و همه گمشده ها رو نشان می­ داد اما خب قبل کارتون واقعا خیلی می­ چسبید!!!

خلاصه که آن روز ها گذشته و دیگر خبری نیست از آن ظهر های بلند و کش دار و عجله عجیبی که در کرختی اون زمان خنده دار بود.

خبری نیست از آن سوالی که می­پرسید نیمه اولی یا دوم!؟

کمی آهسته تر

حالا حاصل عجله ات شده نسلی که دیگر انتخابش بین نیمه اول و دوم نیست! روز می خواهد، اینقدر آن یک سال در زندگی اش تاثیر گذاشته و چنان بدل به آدمی دقیق شده که ساعت و دقیقه هم برایش مهم است! گاه می گوید می خواهم فرزندم 8/8/88  یا 9/9/99 متولد شود!!!

که از قضا همه این تاریخ های شیک در نیمه دوم سال هستند. -که در نسل خودش کراهت داشت.

قدیم ها فقط والدین تنظیم می کردند که چطور بچه نیمه اولی باشد. اما امروزه به مدد تکنولوژی و پیشرفتی که شاید حاصل همال 1 سال جلو افتادن نسل جدید بوده، این ها کارشان سخت تر است! باید تنظیم کنند که بچه در یک روز خاص متولد شود.  -9 ماه و 9 روز بود دیگر!؟

چنان از خود گذشته ایم که دیگر مثل نسل قدیم نمی گذاریم بچه خطایی کند. همه مسئولیت را به گردن خودمان می گیریم و رضایت می دهیم که شده چهار ماهه به دنیا بیاید، اما سر وقت و دقیق تولد بگیریم!!!

احسنت!

حاصل آن دقت پنجاه در صدی که ما ایم، حاصل این دقت یک به سیصد و شصت و پنجمی چه می شود!؟

پر توقع تر می شویم… هر روز و هر روز! قبل تر ها فقط مهم بود که سالم باشد. اما به محض اینکه علم کمی خیال آشفته مان را از سلامتش خاطر جمع کرد، میل دیگر کردیم.

به کجا می رویم؟

رو به افول و اضمحلال یا ترقی و صعود!؟

در دوره گذاریم یا در دامنه ای لغزان، منتظر سقوط!؟

زیاد شده ایم اما انگار تنها تر. قرار به تکثر بود ولی این که بیشتر شبیه شلختگی ست. در عصر اطلاعات، در دنیای داده ها و متا داده ها کمتر از حقایق بهره مندیم!؟ نمی دانم حس من این است، یا شما هم همین احساس را دارید!؟

احتمالا درستش این است که طبق آمار هوشمند تریم، با دانش تریم و سریع تر.

–اما اینکه چرا این احساس را داریم که گویی قدیم ها بهتر بود،  از کجا می آید!؟

شاید در قسمت های بعدی این یادداشت را ادامه دهم و کمی در دنیای امروز بگردیم و ببینیم چه شده و چه می­ شود…

اما تا یادم نرفته بگویم: به نظرم المانی که در دنیای امروز بسیار زیبا و درست رشد کرده، فرهنگی ست به نام “کمدی”.

در واقع کمدی، گویی مشخصه و امضایی­ست که تمیز می ­دهد امروز ما را از دیروز و نسل قدیم­تر.

نوع شوخی ها و نگاه به طنز و ایجاد موقعیت های کمیک هیچگاه در قبل، شور و جلوه امروز را نداشته.

در نظرم همین هم سوی امیدی ست. حتی می توانم پیشتر روم و بگویم: اگر تنها دستاورد دنیای امروز فقط همین باشد _البته که قطعا بیشتر است.

همین یک قلمش می ارزد به خیلی از چیزها…

نزدیک